‍ ‍ بزرگی می گفت:صد درصد چیزهایی را که می شنوید و پنجاه درصد چیزهایی را که می بینید باور نکنید.

علی حسینی،شهری که شهروندانش نمی بینند و فقط به شنیده ها اعتماد دارندخیابانها پر از چاله ،چوله و دست انداز استدرختان خشکیده اند و فضای سبز زرد شده استنمای بناهای شهر زیبا نیست.وضعیت روشنایی خیابان ها و معابر مناسب نیست وشب ها،شهر انگار شهر ارواح است ناوگان شهری فرسوده شده است و قابلیت استفاده ندارند […]

ارسال توسط : علی حسینی

علی حسینی،شهری که شهروندانش نمی بینند و فقط به شنیده ها اعتماد دارند
خیابانها پر از چاله ،چوله و دست انداز است
درختان خشکیده اند و فضای سبز زرد شده است
نمای بناهای شهر زیبا نیست.
وضعیت روشنایی خیابان ها و معابر مناسب نیست وشب ها،شهر انگار شهر ارواح است

ناوگان شهری فرسوده شده است و قابلیت استفاده ندارند هیچ خدماتی به این بندگان خدا داده نمی شود وبا این حال از آنان خدمات با کیفیت مطالبه می شود

سد معبر به نحوی است که عابران نمی توانند از پیاده رو عبور کنند.، پیرامون میدان اصلی شهر، خیابانهای مرکزی شهر، همه و همه به خاطر سد معبر صورت زشتی به خود گرفته است.
در مناطق حاشیه شهر ساخت و ساز بدون پروانه و مجوز ساخت فقط با سفارش … انجام می گیرد
بودجه های شهر ضایع می شود،طرح ها پس از هزینه های گزاف نیمه کاره رها می شود. طرح های عمرانی شهر به سمت محلاتی می‌رود که گفته می‌شود زیر آن مناطق. گسل‌ های بسیار بزرگی وجود دارد. عدالت نگاه و برنامه‌ریزی و اجرای طرح ها بر تمام قسمتهای شهر حاکم نیست و فقط در مناطق خاصی که عموماً محل زندگی بعضی اشخاص صاحب نفوذ است بودجه های شهر صرف پارک سازی و جدول گذاری می شود. نظارت بر اجرای طرح ها کامل نیست بنابراین سازه ها هنوز افتتاح نشده تخریب می‌شوند.
طرح ها ناقص انجام می شوند و گاه با هزینه‌های بسیار هنگفت،این پروژه ها قابل استفاده نیستند شهردار ها یکی پس از دیگری عوض می شوند و مشکل روان آب شهر هنوز پابرجاست، در انجام پروژه پل ها ، زیر گذرهای دو سمت پل کور را کور می کنند
حقوق کارگران حجمی چند ماه عقب افتاده است و شأن و حرمت کارگران در قرض گرفتن از مغازه‌ داران زیر سوال رفته است، بخشی از انجام امور را به زندانیان واگذار کرده‌اند و به بهانه نجات خانواده زندانیان خانواده های کارگران را نابود کرده‌اند.
در انتصاب مدیران به تخصص توجهی نمی‌شود و بیشتر نسبت های خانوادگی و فامیلی ملاک انتصاب مدیران است.
آنقدر تعداد مدیران بدون تخصص زیاد شده است که می شود گفت هیچ کس سر جای خودش نیست.
مدیرانی که از پست خود کنار گذاشته می شوند هیچ کاری برای شهرداری انجام نمی دهند و قدرتی وجود ندارد که از آنان بخواهد در محل کار خود مفید واقع شوند، بیشتر این دوستان روزانه کمتر از ۱۰ دقیقه در محل کار خود حضور پیدا کرده امضا می‌کنند و به خانه‌های خود برمی گردند.تفسیر این وضعیت می شود: کارمندان شهر داری یا باید مدیر باشند یا کار نمی کنند.
نیروهای کارآمد را به بهانه و تهمت های واهی کنار گذاشته اند تا ناتوانان اقوام بتوانند مدیر شوند
در شهرداری و سازمانهای وابسته به آن آنقدر در انتصاب مدیران خویشاوند بازی شده است که اگر در تمام ادارات یک فامیلی خاص را صدا بزنید مطمئن باشید به احتمال ۸۰ درصد اشتباه نخواهید کرد.
ناظران پروژه ها به جای نظارت بر کار،بجای پیمانکار پرونده مالی پروژه راتنظیم می کنند به نحوی که هیچ کسی نتواند در آن ضعفی ببیند اما هزینه نگهداری این پروژه ها ۱۰ برابر ساخت آنها هزینه بر شهرداری تحمیل می کند
سپر رسانه‌ای بسیار قوی در اختیار شهردار قرار دارد که هر منتقدی را هر چند با انصاف باشند سرکوب می کند و علاوه بر روابط عمومی وسپر رسانه ای یک خبرنگار ویژه برای تعریف و تمجید دارد و یا حداقل نمی‌تواند از این خبرنگار فاصله بگیرد.
در شورای شهر،شهر مذکور همیشه ترکیب به نحوی است که هیچ کس نمی تواند تعادل آن را به هم بزند و اعضای تحصیلکرده آن که معمولاً اقلیت هستند در حاشیه قرار می گیرند بنابراین مردم آن شهر باید با همین وضعیت تا پایان ۴ سال زمان بگذرانند و رؤیای توسعه این شهر یک آرزوی محال بیش نیست . و یک ضرب المثل محلی« کور تا روز مرگ منتظر دو چشم بینا است.»رابرایم تداعی می کند

این داستان درد کدام شهر و شهرداری است؟
الف :تویسرکان
ب:بروجرد
ج: دورود
د:هیچکدام
نظر شما برایم مهم است اگر بینا هستید….
علی حسینی مدیرمسئول پایگاه خبری کلدر خبر

انتهای پیام/