معرفی گنجینه ادبی ،عرفانی،فلسفی از قرن پنجم
✍️علی حسینی
“کیمیای سعادت” از “ابو حامد امام محمد غزالی طوسی” شاهکاری است در حوزه ی اخلاق زندگی که در آخرین سال های سده ی پنجم هجری به فارسی نگارش شده است. این اثر گرانبها که یکی از نمونه های درخشان نثر فارسی به حساب می آید، چکیده ای است از کتابی با دو برابر حجم حاضر که “امام محمد غزالی” آن را تحت عنوان “احیاءالعلوم” به زبان عربی تالیف نموده است. البته با توجه به مطالب مهم عرفانی، اخلاقی و انسان شناختی موجود در “کیمیای سعادت”، این اثر بیشتر از اینکه چکیده ی کتاب قبلی تلقی شود، نسخه ی فارسی و گلچین شده ی آن به حساب می آید.
نثر “امام محمد غزالی” فصیح و دقیق است و این سبب شده تا کمتر نویسنده ای بتواند از حیث سلاست متن و در عین حال غنا و دقت نگارشی، با وی رقابت کند. نثر به کار رفته در این کتاب، نثر صوفیه است که از ویژگی های آن می توان به جلوه ی آهنگین و موسیقیایی متن در کنار عنصرهای جناس، سجع و تکرار اشاره کرد. این ساختارهای موزون و آرایش های هجایی منظم، تشبیهات و تمثیل های “امام محمد غزالی” را در نثری که بوی شاعرانگی دارد به خواننده منتقل می کند. بیان آهنگین و نظم وار مطلب سنگین فقهی و فلسفی، نفوذ آن را در مخاطب بیشتر می کند و حسی خوشایند را از تجربه ی مطالعه ی “کیمیای سعادت” به دست می دهد. این اثر ارزنده ی ادبی که مضامین خود شناسی، خداشناسی و دنیا و آخرت شناسی را مورد بررسی قرار داده، این بار با مقدمه و تصحیح “بهاءالدین خرمشاهی” در اختیار خوانندگان قرار گرفته تا با توضیحات مختصر بعضی از واژگان دشوار و ارائه ی معنای آیات و احادیث، خوانش آن برای مخاطبان راحت تر گردد.
بدان که توبه بازگشتن به خدای تعالی است. اول قدم مریدان است و بدایت راه سالکان است. و هیچ آدمی را از این چاره نیست؛ که پاک بودن از گناه، از اول تا به آخر، کار فرشتگان است.
بدان که میزبانی کردن دوستی را بر طعام، از بسیاری صدقه فاضل تر است، که در خبر است که بر سه چیز حساب نکنند بر بنده: آنچه به سحور خورد و آنچه بدان افطار کند و آنچه با دوستان خورد. امیرالمومنین علی – کرم الله وجهه- می گوید که «یک صاغ طعام پیش برادران نهم، دوست تر دارم از آنکه بنده ای آزاد کنم.
یونس پیامبر (ع) نان پاره و تره ای – که وی کشته بودی – پیش دوستان نهادی و گفتی: «اگر نه آنستی که لعنت کرده است خدای تعالی متکلفان را، تکلف کردمی
برای دیگر کاربردها، غرور (ابهام‌زدایی) را ببینید.
غرور به حالت و احساسی گفته میشود که در آن شخص برای خود ارزشِ بسیار زیادی قائل است و در برابرِ تواضع و نیستی به‌کار می‌رود. درموارد حاد غرور، شخص از همه کس و همه چیز خود را بالاتر می‌داند. همچنین شخص می‌تواند نسبت به کسی یا گروهی یا ملتی یا چیزی خاص، غرور کند.
غرور در مسیحیت به‌عنوانِ یکی از گناهان هفتگانه شمرده میشود. خودبزرگ‌بینی و دیگرکوچک‌جلوه‌دهی نیز جزوِ غرور یا بر اثرِ آن است.
در اسلام و در قرآن، تکبر و غرور مذموم دانسته شده اس«کسانی که در آیات خداوند بدون دلیلی که برای آنها آمده باشد ستیزه جویی می‌کنند، در سینه هایشان فقط تکبر (و غرور) است، و هرگز به خواسته خود نخواهند رسید، پس به خدا پناه بر که او شنوا و بیناست.»
پ ن:درنگاه و برخورد با اجتماع فقط یک نگاه صحیح وجود دارد
الف: من خوبم دیگران بد بیماری خودبینی است
ب: من بدم دیگران خوبند بیماری حقارت است
ج: من بدم دیگران هم بد هستندبیماری بدبینی محض است
د:من خوبم و دیگران هم خوبند سالم ترین نگاه است که میشود آنرا انسانیت نامید
پایان پیام/
خبرنگار::
اخبار پیشنهادی::
لرستانمهر ۱۲, ۱۴۰۳گاه موشک ها برای صلح شلیک می شوند !
دسته‌بندی نشدهمهر ۱۲, ۱۴۰۳درخت دوستی بنشان…
فرهنگیمهر ۸, ۱۴۰۳پیام تسلیت مدیرعامل شرکت گاز استان لرستان در پی شهادت سیدحسن نصرالله دبیرکل حزب‌الله لبنان و جمعی از فرماندهان جبهه مقاومت اسلامی- فرهنگیمهر ۷, ۱۴۰۳پیام تسلیت در پی شهادت سید حسن نصرالله دبیرکل حزب‌الله لبنان
ثبت نظر شما